Categorie: Ergernis

Onze heilige koe…. iedereen is er zuinig op althans….. ik in ieder geval wel! Ik ben er ook nog eens heel trots op, het is immers al lang niet meer de originele Opel Grandland X zoals ik die ooit eens kocht. Hier en daar een stukje gewrapt, voorzijde van de auto ontchroomd, rode remklauwen en rode autogordels, zomaar een greep uit de verfraaiingen die ik heb aangebracht.

Maar niet iedereen is even zuinig op zijn auto, als het zijn of haar auto al is. Lease-auto’s hebben het vaak zwaar te verduren maar ook gewoon een personenauto die eigen bezit is wordt vaak niet zo behandeld als ik dat zou doen. Vooral met parkeren laat men het vaak afweten en is men niet zo voorzichtig. Kort op elkaar parkeren, deuren open gooien en vol tegen de auto die ernaast staat…. één van mijn grootste angsten. Ik zoek dan ook de minst risicovolle plaatsen uit in bijvoorbeeld de parkeergarage in de AH.

Er zijn een paar plaatsen waar niemand naast je kan gaan staan en die hebben mijn voorkeur ook al moet in dan soms de hele garage door. Andere plekken steek ik vaak recht in zodat de volgende schuin-parkeerder een flink eind van mijn auto vandaan staat. Zo ook afgelopen donderdag. De auto nu dus recht vooruit geparkeerd, parkeerschijf gezet en kleine boodschap gedaan. Bij terug komst trof ik het volgende tafereeltje aan:

Hier word ik dan weer heel verdrietig van. Ik kon er niet eens tussen om te kijken of er schade was, zo dicht stond deze auto op die van mij. Ik was er al direct helemaal ziek van. Terwijl ik nog sta te kijken hoor ik achter mij een vrouwenstem: “oh ik heb u wel een beetje vastgezet geloof ik”….. Een vrouw op leeftijd met drie potjes in de hand komt naast mij staan niet wetende dat het even beter was geweest om niet te vertellen dat het haar auto was.

Het lukte me ook niet om mijn boosheid te verbergen en ik heb haar op een “héle nette manier” gevraagd of zij dit de volgende keer niet meer zou willen doen, bij geen enkele auto.  Daarna heb ik haar naam, adres en telefoonnummer opgevraagd zodat ik, mocht ik bij thuiskomst (in daglicht) schade vinden, haar hiervoor verantwoordelijk kon stellen.

Eenmaal thuis is het achterportier toch licht beschadigd maar met een beetje cleaner en poets is het weg. De mevrouw zal het hopelijk niet zo snel vergeten.

Toeteren, wie doet het niet? Toetoet ik ben ongeduldig, ga aan de kant! Toetoet het is groen, ga rijden! Toetoet u komt achteruit, pas op voor mijn auto! Toetoet u staat op een kruis, u blokkeert de doorgang! Vroeger toeterde je nog wel eens als je een mooie vrouw zag lopen langs de kant van de weg. Maar dat mag ook al niet meer, net als fluiten overigens. Zomaar een greep uit de toeter-mogelijkheden. Even voor de goede orde, je mag alleen toeteren ’ter afwending van gevaar’ zo staat in de wet omschreven. Alleen als er echt gevaar dreigt dus.

Er is echter een bevolkingsgroep, of een groep verkeersdeelnemers zogezegd, die het toeteren toch een ware kunst heeft verheven……. de vrachtwagenchauffeurs. Ik ga het even niet hebben over die fantastisch klinkende open uitlaten waarmee menig wettelijke decibel-grens wordt overschreden. Nee, de toeters die men kan laten klinken….. de éne nog harder dan de andere waarbij de Train à Grande Vitesse met het geluid van een beschaafd scheetje huilend achter in de hoek verdwijnt. Wat is er mis met zwaaien naar elkaar? Nee dan moet er dus getoeterd worden en dat geeft echt overlast kan ik je zeggen. Ik woon naast de kruising van de N233 net na de Rijnbrug en dagelijks wordt de buurt opgeschrikt door afscheid van elkaar nemende t…ruckers. Als het er meer dan twee tegelijk zijn dan is het echt feest hier maar echt niet grappig. De kroon spant t….rucker Henk (ik noem hem even voor het gemak Henk). Als hij voorbij komt dan hoor je hem op een kilometer afstand al aan komen. Deze Henk speelt namelijk het volledige refrein van “Baby Shark tutududuuu”….. Echt bespottelijk gewoon. Ik ben benieuwd of er ooit nog eens gehandhaafd wordt op deze vorm van geluidsoverlast. Opgetuterd ermee!

Er is wel één uitzondering. De Truckersdag van Heimerstein. Ik heb er jaren een plaatje van gemaakt en geloof mij, toeteren doen ze dan….. en veel ook. Bij het zien van al die blije gezichten in die cabines krijg ik dan weer kippenvel. Voor de liefhebbers, zaterdag 7 september gaat het weer gebeuren!

De beëdiging in de gemeenteraad wordt beklonken met de zin: “dat verklaar en beloof ik”. Nou wordt dat niet altijd zo benoemd maar toezeggingen zijn ook een soort van : “dat verklaar en beloof ik”. … het klinkt alleen iets anders. De uitvoering laat nog wel eens op zich wachten en van sommige beloftes twijfel ik dan echt of het wel goed gaat komen.

Wat mij nou zo onderhand aardig aan het denken heeft gezet is de grootse veranderingen aan de Nieuwe Veenendaalseweg in Rhenen. Even leek het erop dat er spoedig begonnen zou worden toen de varkensruggen uit het wegdek verdwenen. De verdwijning van de afscheiding tussen fietspad en hoofdrijbaan maakte het er echter niet veiliger op. De snelheid naar beneden én naar boven nam alleen maar toe. Ook de voorgenomen tussenoplossing om de snelheid op de Nieuwe Veenendaalseweg te verlagen, door de kruisingen gelijkwaardig te maken, blijft uit waardoor de Nieuwe Veenendaalseweg alleen maar gevaarlijker is geworden. Volgens de verantwoordelijke wethouder zou de Nieuwe Veenendaalseweg in het 3e kwartaal van 2022 op de schop gaan zo “verklaarde en beloofde hij”. De wegwerkzaamheden lijken zich echter op te gaan stapelen in Rhenen. Inmiddels zijn de eerste plannen voor de Paardenveld al weer bedacht en staat ook de Achterbergse-straatweg op de nominatie om opnieuw ingericht te worden. Of dit alles in de huidige regeerperiode gerealiseerd gaat worden….. wat denkt u zelf?

Een ander twijfelachtig project in Rhenen is de passantenhaven. Het plan is inmiddels gereduceerd van een fantastisch idee naar een schamele vernieuwing van de aanlegsteiger waar zelfs nu nog de Stichting Werkgroep Milieubeheer Rhenen de kont voor tegen de krib wil gaan gooien. Een stichting die zo ongeveer overal wel wat over de zeuren heeft en er niet voor schroomt om zelfs de groen/gele wipkip in de strijd te gooien om te voorkomen dat Rhenen op recreatief gebied floreert. Het liefst zou men met een kwast en groene verf de hele gemeente Rhenen weer groen schilderen. Er is geen enkele wethouder die zijn vingers durft te branden aan een zeer groots opgezet plan om Rhenen ook met een mooie jachthaven op de kaart te zetten. De veerwei is er groot genoeg voor….. maar met het Utrechts Landschap als buur zal het er waarschijnlijk niet van komen. Een mooie grote binnendijkse jachthaven met een zwem/vis/surf-vijver en een mooi stukje strand zal er dus niet komen en dus zwemmen we met z’n allen gewoon in de Nederrijn met alle risico’s van dien.

De vraag is ook hoeveel bedenkelijke vastgoed-verkopen de gemeente nog gaat doen. Met de foutieve verkoop van de oude brandweerkazerne zou je toch denken dat men een lesje geleerd heeft maar nee, de verkoop van het dorpshuis in Elst mag ook weer over. Met het laatste blijft de broodnodige realisatie van woonruimte op de plank liggen. Maar hoe staat het eigenlijk met DAMKRO-terrein in Elst. De laatste “verklaar en beloof ik” dateert van 23 maart 2021 en in het betreffende bericht op de website van de gemeente Rhenen kunt u terecht bij Jan Scheffer Vastgoed voor meer informatie. Nou ik “verklaar en beloof” u dat de hyperlink op de website van de gemeente Rhenen u niet veel zal opleveren.

Zullen we het maar niet hebben over de voorgenomen plannen om zonnepanelen te plaatsen achter industrieterrein Remmerden? Dat doet namelijk niemand dus ik ook maar niet.

Kruis…. een woord met vele betekenissen. De meest voorkomende is wel de geloof gerelateerde versie die het kruis symboliseert waaraan Jezus Christus ooit gestorven is. Uiteraard zijn daar ook weer diverse vormen van te bedenken.

Een anders soort kruis is het kruis dat je boven de weg ziet als een weg afgesloten is voor verkeer. Anders dan bij een geloof gerelateerd kruis weet men dit kruis wel veelvuldig te negeren.

Dan hebben we nog het kruis dat we allemaal hebben. Ons kruis. Ook dat kruis kent vele vormen maar uiteindelijk maar twee varianten. Tegenwoordig is het menselijk kruis een beetje in de ban want voor je het weet ga je over de grens en we weten allemaal wat daar van komt.

Op de Zwarteweg hebben we twee hele speciale kruizen. Deze kruizen zijn op de weg geschilderd en liggen daar niet voor niets. Deze kruizen moeten ervoor zorgen dat wij als bewoners van de Zwarteweg eenvoudig onze straat in kunnen rijden als het weer eens vast staat rondom het viaduct en zijn roemruchte verkeerslichten. Ook bij het verlaten van onze inrit kunnen deze kruizen ons helpen.

Niks aan het handje zou je zeggen, een mooie oplossing om problemen te voorkomen. Niets is minder waar. Ook vandaag weer stond ik klaar om onze inrit te verlaten maar werd ik daarbij gehinderd door een dame die het nodig vond om toch lekker eigenwijs aan te sluiten achter de laatste auto in de rij. Ik deed een klein vriendschappelijk toetje maar het enige dat ik ervoor terug kreeg was een arrogant vragende blik en een soort van Italiaans gebaar van “watte moette jij noe, ouleh”… oh nee, dat laatste is geen Italiaans. Met mijn handen maak en een kruis en nog steeds is mevrouw niet heel erg onder de indruk. Ze had de auto makkelijk een stukje terug kunnen laten lopen want ze was nog steeds de laatste in de rij maar nee, wederom het gebaar van “watte moette jij noe?”…. Nogmaals maak ik een kruis met mijn handen en wijs daarna op de weg….  Het licht springt op groen en weg is de dame.

Ik zou er een dagtaak aan kunnen hebben als ik iedere auto zou moeten fotograferen die op de kruizen stil komt te staan door onvoldoende vooruitziend verkeersinzicht. Ik ben de beroerdste niet en geniet vaak van de paniekering op de gezichten als de automobilist erachter komt dat die grote zwarte auto linksaf wil slaan en ze op dat moment vol op het kruis staan. Ik zet de auto dan vaak zo dicht mogelijk bij de auto op het kruis, puur uit leedvermaak. Lief zwaai ik nog even als ze de weg vrij maken….

De fietser…. geen verkeersdeelnemer wordt zo beschermd als de fietser. Als je een fietser aanrijdt ben je eigenlijk al bijna veroordeeld tot 240 uur dienstverlening voordat er überhaupt ook maar naar het ongeval gekeken is. Nee, de fietsers mag niets overkomen! In Rhenen speelt men al jaren met het idee om een belangrijke- en drukke kruising in de Lijnweg met de Achterbergsestraatweg te voorzien van een fietsers-tunnel zodat de fietsers de Lijnweg (N233) veilig kunnen kruisen. De kruising zou immers erg onveilig zijn voor deze langzame verkeersdeelnemers. Maar is dat eigenlijk wel zo?

De kruising is inmiddels voorzien van een snelheidsbeperking tot 60km/h en aan beide zijden van de kruising staan flitspalen om vast te leggen wie zich hier niet aan houdt. Ook wordt iedereen die door rood rijdt geflitst. Wat ik dan mis is flitspalen voor fietsers. Ga maar eens een middagje bij de kruising staan en kijk maar eens hoe veilig de fietsers zelf zijn…. Iedere dag zie je er wel een paar door rood fietsen. Wie doet het hier nou zo verkeerd vraag ik me dan af…

Een kleine kilometer verderop heeft de N233 een ventweg. Hier moeten de fietsers fietsen van Rhenen naar Veenendaal en vice versa. Vooral in de ochtend als de scholen nog moeten beginnen en in de middag als de scholen uit gaan kan je deze ventweg maar beter mijden met de auto. 2 – 3 of 4 breed, het maakt de scholieren niks uit want zij zijn de untouchables van de weg! Voor de goed orde, je mag alleen met z’n tweeën naast elkaar fietsen als de situatie het toelaat en het overige verkeer daar geen hinder van ondervindt. Let op, niet toeteren als je er achter komt te rijden want het enige dat onze lieve jeugd voor je over heeft is het alom internationaal bekende liefdes teken van slechts 1 vinger.

Aan de verkeerde kant van de weg fietsen mag tegenwoordig ook gewoon. Ik woon op de Zwarteweg en verlaat een uitrit als ik bij mijn huis weg rijd. Op zich een hele overzichtelijke kruising waarbij het verkeer veelal vanaf de brug naar boven komt rijden. Een korte blik naar het viaduct en je weet hoe het zit. Vanaf de brug is dat niet zo eenvoudig en dus kijk je daar wat intensiever naar. Vrij! Je kijkt nog even snel naar het viaduct, ook vrij en je trekt op. In een ooghoek zie je nog net de fietser die van boven naar beneden raast….. aan de verkeerde kant van de weg. Je schrikt je een ongeluk en de fietser evenzo. De schik slaat om in boosheid en ik doe mijn raampje aan de passagierskant omlaag. Ik vraag de fietser of hij nog toekomstplannen heeft want als hij zo doorgaat gaan die niet heel hard uit komen. Verbaasd vraagt de fietser waarom ik dat vraag en als ik hem vertel dat hij aan de verkeerde kant fietst kijkt hij me verbaasd aan. “Ohw, mag ik aan deze kant niet naar beneden fietsen meneer?”…. Gelukkig heeft de jongeman wel een veterstrikdiploma…..

Sommige fietsers zijn blind én doof. Zo trof ik nog niet zo lang geleden een fietser die overal met zijn gedachte was behalve bij de weg. De jongeman kruiste de rijbaan van rechts naar links zonder ook maar op of om te kijken. Ook deze man gevraagd wat zijn levensverwachtingen zijn. Geheel verbaasd vroeg hij wat mijn probleem was want hij had mij echt wel gehoord. Ik was alleen iets sneller bij hem dan hij verwacht had. Gehoord…. ik ben nog lang niet van plan om mijn diesel in te ruilen maar met een elektrische auto had meneer al lang kennis gemaakt met m’n kentekenplaat en de bumper die daar achter zit.

Dan zijn er nog de elektrische fietsers die met ruim 50km/h door de straten razen (of racen). Op het eerste gezicht niet zo’n heel groot probleem want er zijn er niet zo veel van. Maar op het tweede gezicht zijn ze toch sneller bij je auto dan je lief is en dat is toch wel even een dingetje. Ze denken namelijk ook dat alles wat hierboven omschreven staat bij het fietsen hoort en dan gaat het wel heel snel mis.

Er moet dus ook snel eens iets met de fietsers gebeuren want altijd maar de automobilist de schuld geven kan ook niet meer….

Om het verhaal niet al te lang te maken sla ik vandaag de racefietsers maar over….

De gemeente Rhenen en het Utrechts Landschap laten er geen gras over groeien, na de berichten in de locale media over het aanbrengen van een “raster” is men ook al direct overgegaan tot het uitvoeren van het plan om natuur en recreatie van elkaar te scheiden. Dat dit echter betekent dat de Palmerswaard in zijn geheel niet meer toegankelijk is voor bezoekers, dat had ik uit het verhaaltje even niet begrepen en dus stond ik vanochtend voor een gesloten verklaring.

Met het zogenaamde “nieuwe raster” wil men een harde scheiding maken tussen recreatie op de strandjes langs de Rijn en de kwetsbare natuur. Maar voor mijn gevoel klopt er aan dat verhaaltje iets niet. De gemeente Rhenen is groot voorstander van recreationele ontwikkelingen in de gemeente maar ontmoedigd iedere uitvoering ervan.

Petertje
Ik neem jullie even mee terug naar de tijd dat ik nog een Petertje was en er nog sprake was van iets dat op een jachthaven leek. Er was toen een aanlegsteiger waar plaats was voor misschien wel 50 of meer boten, stromend water en zelfs een toiletwagen voor de minder bedeelde schippers. Petertje vertrok al vroeg in de ochtend en was de gehele dag op de steiger te vinden. Schippers die aan wilden meren stond ik dan al op te wachten. Zij wierpen mij een touw toe en ik knoopte de boot vast aan de ligplaats en daarmee was het aanmeren een stuk eenvoudiger voor de passanten. Van de ene schipper kreeg ik een glaasje fris en van de andere een gulden. Was het een hele grote boot dan was dat soms zelfs een rijksdaalder maar vaak juist weer helemaal niks. Zo was ik de hele dag “druk” en hield aan het eind van de dag nog geld over ook.

Jachthaven
De jachthaven van nu is slechts een heel klein schamel overblijfsel van wat ooit eens was. De tand des tijds heeft ervoor gezorgd dat een groot deel van de jachthaven van toen gedegradeerd is tot een drijvende loopplank die ruimte biedt voor misschien maximaal 10 boten. De jachthaven van Rhenen houdt de gemoederen al decennia bezig en zal er ook de komende jaren niet komen. Daarmee slaat de gemeente Rhenen, die recreatie zo hoog in het vaandel heeft staan, de plank ieder jaar weer mis. Hoe mooi zou het zijn als er een groot gat gegraven zou worden voor een binnendijkse jachthaven, surf/vis-vijver en een groot strand vanwaar je zo het water in kan lopen. Let wel, het zwemmen in de Rijn zoals dat nu vanaf de strandjes gebeurt is niet toegestaan maar daarbij kijkt de gemeente Rhenen dan even de andere kant op….

Nee, dit blijft een gebed zonder amen en de beperkingen die nu toegepast zijn maken het er niet leuker op. Alleen het Utrechts Landschap spint er weer garen bij, die heeft er weer een privé-achtertuin bij waar Peter met zijn pet in het vervolg omheen moet lopen.

Of zit er toch wel een grote kern van waarheid in?
Vandaag (10-06-2021) liep ik zoals ik zo vaak doe weer eens richting de Palmerswaard. Niet wetende dat ik niet heel ver zou komen trof ik toch wel het één en ander aan waarvan ik zeg: “ja, ik snap het wel waarom”. Uitpuilende prullenbakken, achteloos weggeworpen frietverpakking en een damestoilet in de struiken waar zo bij elkaar genomen een hele keukenrol als stille getuige is achtergebleven….. als dit de reden is waarom die harde scheiding tussen recreatie en natuurgebied is aangebracht dan heeft men groot gelijk.

Dit zijn dan de recreanten waar men het dan allemaal voor doet. Dit zijn dan de recreanten waardoor wij bepaalde dingen niet meer kunnen doen zou je dan ook kunnen zeggen. Ook hier schiet de gemeente Rhenen en het Utrechts Landschap dan weer tekort want men zou ook iets beter kunnen gaan faciliteren…..

Uiteindelijk moest ik tijdens mijn wandeling ook mijn meerdere erkennen. Ik heb er echter geen bordjes voor nodig om te realiseren dat ik hier niet verder kan lopen.