De CV is hier in huis inmiddels uitgeslagen want naar het schijnt straal ik ruim 1,5 MW aan warmte uit. Het zweet loopt mij met straaltjes van mijn hoofd, ik heb ware klotsoksels en er komt zowaar stoom uit mijn oren. Ik had vanavond erg veel geld kunnen verdienen. Zo ongeveer de gehele avond (van 18.00 uur tot 21.45 uur) heb ik als een prostituee voor het raam gezeten, wachtend op de koerier van KPN – CEVA logistics die mijn Internetdongel van KPNot Internot zou komen brengen maar helaas, ook vandaag weer tevergeefs gewacht (net als donderdag [klik]). Ik ben benieuwd naar de kutsmoes die men nu weer op gaat houden. “U was niet thuis”?, “de briefjes waren op”?, “de chauffeur moest een zwangere vrouw naar het ziekenhuis brengen die vervolgens in de auto het levenslicht aan een 5-ling gaf”? of zou men gewoon durven zeggen dat ze de beloofde service niet waar kunnen maken? Ik ben er in ieder geval klaar mee. Van mij hoeft het niet meer ook al brengen ze hem op een gouden presenteerblaadje. Steek die dongel maar daar waar normaal gesproken geen daglicht komt!
KPNot Internot (3753 en 3754)
Tegenwoordig kan je op de meest onzinnige dingen, via WIFI, internet krijgen. Play station portable, iPod, iPad en mobieltje, internet is bijna niet meer weg te denken. Sommige apparaten doen het ook zonder WIFI maar dan heb je een abonnementje nodig. Mijn eerste internet-ervaring buiten de deur was met T-Mobile. Het leek allemaal zo mooi. Omdat ik op locatie mijn beeldmateriaal kon versturen werd mijn werkgebied sterk vergroot en was werken voor de deadlines nog scherper. T-Mobile was ook een slechte start want het bereik was erg matig en als er al bereik was, bleek de snelheid er laag te zijn. T-Mobile was een goedkope optie maar goed, dan heb je ook niks.
Sinds de aanschaf van mijn iPad ben ik aan het shoppen voor een andere, betere en betrouwbaardere optie in het mobiele internet wereldje. Je komt dan al snel bij bij de grootste providers uit. Hi leek voor mij de beste optie omdat ik daar ook mobiel mee bel en via het netwerk van KPNot is het bereik altijd en overal even goed. 1 telefoontje was genoeg om te leren dat zij precies dat konden leveren wat ik wilde, een dongel met duo-sim (normale sim met een dongel voor de laptop en een micro-sim voor de iPad). “Meneer, we maken het voor elkaar”, zegt de joviale en amicale stem aan de andere kant van de lijn (alsof ik met hem geknikkerd heb vroeger). Alles zou maandag 17 januari uitgeleverd worden Toch is er ergens een kinkje in de mobiele kabel gekomen want maandag komt er helemaal niks. “Ohw, dat is niet zo mooi!”, maar morgen gaat het goed komen meneer. Maar ook dinsdag komt er geen koerier en dus waag ik er maar weer een belletje aan. “Hmm, dat is nou vervelend” maar ik zal even kijken hoe dit kan. Ik zie het al, u heeft een micro-sim als duo-kaart besteld en dat kan niet want die leveren wij niet. Het enige dat de beste vrouw kan doen is de order cancelen en dat gebeurt dan ook. Met een mailtje ter bevestiging van de annulering klop ik aan bij Vodaphone. De beste man aan de andere kant van de lijn is wakker en vertelt dat ook hij niet aan mijn wens kan voldoen. Dan blijft KPNot dus over. Alle hoop is gericht op de vriendelijke vrouw aan de andere kant van de lijn. Ook zij is in het begin bereid om te leveren wat ik vraag maar komt er al snel achter dat ook KPNot geen duocard met micro-sim kan leveren. Omdat internet overal hetzelfde kost en de leveringsvoorwaarden van KPNot als beste uit de bus komen, besluit ik bij KPNot te gaan voor een dongel met microchip (en adapter).
De uitlevering wordt middels een telefoontje, een e-mail en maar liefst 2 sms-berichten aangekondigd en bevestigd en het plan klinkt als een klokje. Maar helaas blijkt dat klokje stil te staan. Gisteravond tussen 19.30 en 21.30 uur zou iemand mijn bestelling af komen leveren maar helaas zat ik te vergeefs op de bank te wachten. Wat ik in de loop van donderdag wel ontving is een duo-simcard voor mijn Hi abonnement. Hmm, volgens mij was alles van Hi geannuleerd…
Enfin, er restte mij vanmorgen dus niets anders dan weer in de telefoon te klimmen en te bellen met KPNot. De vriendelijke dame wist mij te vertellen dat de verdere afhandeling via KPNot – CEVA logistics verloopt en dus moest ik daar maar aankloppen. Helaas, de man aan de andere kant van de lijn kon mij geen verklaring geven waarom de uitlevering niet zoals gepland verlopen is. De afspraak is nu dat ik gebeld wordt voor het maken van een nieuwe afspraak. Zullen we afspreken dat ik hier in de loop van de dag nog op terug kom?
Kennelijk is mijn naam Pinokkio…
Ik ben dus vandaag 2x terug gebeld en 2x wist men te vertellen dat ik niet thuis was om 21.45 uur. Maar als je toch een bestelling niet af kan leveren, laat je toch een briefje achter dat je aan de deur was zonder dat er iemand thuis was? Ja zegt de dame in kwestie maar die briefjes waren net op… Maar natuurlijk….
Kip of eieren (voor je geld)
Het is slecht gesteld met de papieren media. De economische crisis heeft ook op de kranten zijn uitwerking en dat is vooral te merken in de advertentieverkoop. Zonder adverteerders is er geen krant, daarover valt niet te twisten. De gemiddelde Wegener Huis-aan-Huis-krant bestaat voor 30% uit redactioneel nieuws en 70% uit betaalde uitingen en advertenties. Minder adverteerders betekent automatisch minder nieuws (millimeters en/of pagina’s). Ook als persfotograaf merk je dat financiële belangen vaak voor gaan op de kwaliteit van het nieuws.
De slag die de digitale fotografie gemaakt heeft komt de uitgevers echter goed van pas. In de weekkranten verschijnen meer en meer foto’s met het onderschrift: “Foto: PR”. Dit betreffen meestal kiekjes die in de privé-sfeer en de directe omgeving gemaakt worden waardoor de kranten vaak een erg hoog “Hart van Nederland” gehalte krijgen. Dan zal je zeggen dat “Foto: PR” financieel behoorlijk binnen moet lopen maar helaas voor meneer of mevrouw PR staat er geen vergoeding tegenover het geleverde beeldmateriaal. De eerste winst voor, in mijn geval, Wegener dus.
Redacteuren staan vaak met de rug tegen de muur. Soms is het nieuwsaanbod dermate groot dat er items in de vriezer gezet moeten worden in de hoop dat het nieuws op een verloren hoekje bij de overlijdensberichten nog mee kan. Dat is soms een riskante onderneming want als het nieuws overeenkomsten heeft met een ander bericht op dezelfde pagina kun je daar nog wel eens problemen mee krijgen. Overschrijding van de 30%-regel wordt vaak hard afgestraft en zo zakt menig redacteur dus de moed in de schoenen en vertrekt naar een oplage met meer publicatieruimte.
Ik denk nog altijd dat het een Kip/Ei verhaal is. Als er geen advertenties verkocht worden, is er geen ruimte voor nieuws zo ageert men bij o.a. Wegener. Maar als er geen nieuws in de krant staat, verdwijnt deze gelijk bij het oud papier en sla je de plank alsnog mis want reclamefolders hebben we al meer dan genoeg. Ik ben dus benieuwd wanneer men in gaat zien dat nieuws nog steeds meer waarde heeft dan de advertenties want als de algehele advertentierespons weg valt blijft er niet veel meer over. En die respons bereik je alleen als je de lezer ook nog iets te bieden hebt!
Respect
Het leven van een persfotograaf bestaat lang niet alleen uit louter leuke dingen. Ook minder leuke dingen leg ik wel eens vast en zo ook vandaag. Het komt steeds vaker voor dat er gesneuvelde oud strijders herbegraven worden op de Militaire Begraafplaats op de Grebbeberg in Rhenen. Met militair ceremonieel worden dan de stoffelijke resten van een oud strijder naar een nieuwe rustplaats gebracht. Om de nabestaanden te respecteren krijgen we als fotograaf dan een klein aantal regels opgelegd en die leef je dan ook na. Tenminste wij (Marc en ik) wel…. Onbegrijpelijk is het dan om te zien dat er toch weer iemand erg dichtbij probeert te komen of nog erger, er een defensie-fotograaf is die tijdens de minuut stilte die er gehouden wordt, zijn foto’s gaat maken. Dat getuigd echt van weinig respect voor de overledene en nabestaanden. Hij zou juist beter moeten weten denk ik dan, of het fatsoen is hem misschien niet meegegeven. Misschien moet hij zich eens realiseren dat hij in plaats van Canon ook een Praktica had kunnen hebben…
Ochtend Humeur
Ieder jaar, als het wat warmer wordt buiten, is het weer een strijd om in slaap te komen ’s nachts. Om de temperatuur in de slaapkamer weer enigszins verdraagzaam te maken slaap ik met mijn buitendeur wagenwijd open. Bij mij achter zitten een aantal vijver-liefhebbers die ik met veel trots bijna iedere avond een figuurlijke blik zie werpen in de kunstmatig aangelegde Everglades achter in de tuin. Iedereen zijn hobby maar er zijn grenzen. In 1 van de vijvers is volgens mij een waterval aangelegd waarbij de Niagara-watervallen niets zijn. Allemaal prima maar als ik op mijn bed lig, lijkt het net of de buurman in een grote emmer staat te pissen…. vlak naast mijn bed. Nu zal je zeggen: “maak je niet zo druk, dat water gekletter is toch lekker ontspannend?”, dat geldt dus niet voor iedereen. Het wordt nog erger. In 1 van de vijvers heeft sinds kort een brulkikker zijn intrek gedaan. Deze kwaakt er vrolijk op los en heeft kennelijk geen horloge.
Uit pure frustratie knal ik de deur dicht om zo de geluidsoverlast tot een minimum te beperken, eindelijk rust….of? Terwijl Nederland oranje kleurt neemt ook de hoeveelheid mergendising toe. De succes(s)hit van deze WK is toch wel de vulvazela. Ik hoop echter dat de persoon die dat ding in Nederland geïntroduceerd heeft zich een keer flink verslikt en de toeter een kleine 30 cm naar binnen ziet verdwijnen. Ik zie namelijk niet in waarom er ’s morgens om 08.00 uur al op de vulvazela (vrij vertaald: k&#-toeter) geblazen moet worden. Met de 130 dB die deze toeter kan produceren komt het geluid zelfs door de dichte deur heen. Zo, hier dus een verklaring voor mijn ochtendhumeur…..
Pissed
Donderdag reed ik op de A15 terug naar huis van een bezoekje aan de Euromast. In de spiegel zag ik een politieauto naderen en liet de snelheid netjes terug zakken naar 120 km/h. De dienders waren inmiddels genaderd tot ongeveer een 200 meter toen ik een langzame verkeersdeelnemer in moest gaan halen. Knipperlicht naar links en wisselen van baan. Toen ik naast de andere auto zat zag ik in mijn spiegel dat de dienders inmiddels tot op minder dan 3 meter van mijn bumper verwijdert waren. Hoezo bumperkleven?
Na mijn inhaalactie kwamen de dienders naast mij rijden, druk wijzend op de binnenspiegel. De verleiding was groot om het internationale teken van anti-vriendschap terug te geven maar om niet al te zwaar in de problemen te komen deed ik daar voor de zekerheid nog een vinger bij om de heren duidelijk te maken dat ook zij, zonder optische- en geluidsignalen, zich aan de maximum snelheid van 120 km/h dienen te houden. Ik ben er nog steeds pissed over, zeker omdat zij van alle weggebruikers het beste voorbeeld dienen te geven.
Geloof jij (het)?
Ik heb helemaal niets tegen mensen met een geloofsovertuiging. De kracht zit hem in wederzijds respect en verdraagzaamheid als het gaat om de acceptatie van de keuze die men zelf maakt. Maar dan wel met de nadruk op “de keuze die men zelf maakt”. We leven nog steeds in een vrij land waarin een ieder zelf mag kiezen welk geloof men wil genieten. Ik vind het echter ongepast dat bepaalde gelovigen onder ons het niet zo nauw neemt met die vrijheid en keuze die men in dit land heeft.
Neem nou de Giro d’Italia, amusement voor ontzettend veel mensen. Dat deze wielerklassieker nou net op zondag door de gemeente wil komen is op zich geen enkel probleem. Dat daar dan een SGP-fractie fel op tegen is mag ook nog. We leven immers in een vrij land en iedereen mag zijn of haar mening geven. Maar om nu een hele gemeente de wil van de SGP op te leggen gaat mij wat ver. In mijn ogen heeft iedereen de vrijheid om dat te doen wat hij zelf wil en dan vooral achter zijn eigen voordeur. Niemand bepaalt immers wat er achter mijn eigen voordeur gebeurt, anders dan ik zelf. Daar valt een geloofsovertuiging ook onder, maar dan ook vooral achter de eigen voordeur. De SGP-fractie uitte zijn bezorgdheid met betrekking tot de zondagsrust en deze werd gerespecteerd. De reclame-karavaan kreeg een omleiding in de route en de wielrenners zouden onder geen beding door Achterberg komen als er een kerkdienst gaande was. Onder deze voorwaarden zou de SGP-fractie zich neerleggen bij de doorkomst van de Giro.
Nou, iedereen blij zou je zeggen. Niet dus, zoals je op de onderstaande foto kan zien. Onderstaande posters hingen langs de hele route en zijn in mijn ogen ongepast. Hiermee probeert men iedereen te verplichten om te leven op een wijze waarvoor zij gekozen hebben. Nogmaals, ik heb respect voor iedereen die zijn leven wil wijden aan het geloof, waarin ze dan ook maar willen geloven. Dat het ook anders kan heb ik met eigen ogen gezien. Mensen waarvan ik weet dat ze ook naar een kerk gaan, liepen eerst nog een rondje door het centrum van Rhenen om te proeven aan de sfeer voordat ze de moederdag elders gaan genieten. Geen scheve gezichten en geen corrigerende of afwijzende blik en dat terwijl zij toch in dezelfde Schepper geloven…
Jammer
Rhenen was er klaar voor. Kosten nog moeite werd gespaard voor de doorkomst van de Giro d’Italia. 1,5 kilometer, 1,5 meter breed roze lint was door de stad gespannen om het parcours door het winkelcentrum van Rhenen een Giro-tintje te geven. De binnenstad van Rhenen was veranderd in een bruisende mensenmassa in afwachting van de “once in a lifetime experience” want zeg nou zelf, hoe vaak zie je live iets van een dergelijk grote wielerklassieker? In het centrum van de stad was Studio Sport te volgen op 2 grote schermen. Helaas lag de nadruk van de NOS bij hockey. Lange tijd waren er dus absoluut geen beelden van de Giro te zien. Vanaf het moment dat die beelden er wel waren werd het er niet beter op want de straalverbindingen waren ronduit slecht en slechts bij vlagen was er iets van mobile camera’s te zien. De beelden vanuit het centrum waren ronduit dramatisch te noemen… ze waren er dus gewoon niet. Een teleurstelling voor de mensen die zich ingezet hadden om Rhenen zo mooi mogelijk op de internationale TV te doen verschijnen. Gelukkig zijn er dan altijd nog de foto’s.
Zolderkamerartiest
Ik weet het, ik ben zelf fel tegenstander van de term “zolderkamerartiest” maar sommigen vragen er om. Ik gun iedereen een faire kans als fotograaf want je moet ergens beginnen niet waar? Zelf ben ik ook onderaan begonnen en met lang niet de middelen zoals die nu beschikbaar zijn. Digitale fotografie ligt tegenwoordig voor iedereen binnen handbereik en dat was vroeger wel anders. Natuurlijk probeer ik ook wel eens kosten wat het kost mijn beelden in de krant te krijgen. Ik doe ze dan een aanbieding, “2 voor de prijs van 1” of iets dergelijks. Maar nooit gaan ze weg voor de prijs van “geen”! Helaas schieten de vaak aan 112 gerelateerde websites als paddestoelen uit de grond en dat recht hebben ze dan ook. Maar waar ik wel een beetje van baal is dat ze “de markt” overspoelen met gratis- of heel goedkoop beeldmateriaal en dat gaat mij nou net een stapje te ver. Voorzien van de meest fraaie perskaarten, vaak eigen fabrikaat, staan ze met de snufferd vooraan om met een compactcameraatje de meest vreselijke beeldkwaliteit te schieten. Van ethiek hebben ze nog nooit gehoord laat staan van samenwerking tussen media en hulpverlening of respect voor de direct betrokkenen.
Nu wil ik niet alleen afgeven op de fotografen want er zitten wel degelijk goede tussen. Zij respecteren de gevestigde orde en houden rekening met anderen als het gaat om aanbieden van beeld aan redacties. Ze vragen waar je voor bent en zullen dan uit respect geen gratis beeld naar die redactie sturen. Niet alleen de fotografen maar ook sommige redacteuren horen in mijn ogen op de zolderkamer thuis. Zij beslissen immers welk beeld er in de krant zal verschijnen en houden wat dat betreft de hand ferm op de knip met het gevolg dat er foto’s in de kranten komen die er echt niet uit zien. Of ze er financieel beter van zullen worden weet ik niet want als ik zou moeten adverteren in een krant waarin het echte nieuws er niet uit ziet zou ik me nog wel een keer bedenken. Oke, dit is het kip/ei verhaal want zonder adverteerders is er geen krant maar toch. In mijn ogen is het een wisselwerking want er komt een keer een dag dat ze zonder fotograaf zitten. Mij hoeven ze dan ook niet te bellen.
Helaas is de PDF-kwaliteit verre van ideaal maar de mensen die de RBC en de Rijnpost in de bus hebben gehad weten waar ik het over heb als het gaat om verschil in kwaliteit…
KPNot InterNot (deel 3752)
Zo, mijn weekendje Spa Francorchamps zit er weer op. Ik heb het reuze naar mijn zin gehad al moet ik zeggen dat de 2 dagen mij wel aardig in de benen zijn gaan zitten. Die hoogteverschillen breken je echt op als je er toch met een verscheidenheid aan beeld vandaan wilt komen.
Eenmaal thuis leek het wel alsof de geschiedenis zich herhaalde. Ik had weer eens geen internet, net als de vorige keer toen ik uit België kwam. Dit keer lag dit echter binnen mijn verwachtingen want ik had er zelf om gevraagd…. alhoewel…..
De trouwe lezers weten dat ik “Mijn Ziggo” had opgezegd en daarvoor in de plaats alles van KPN had besteld. Had besteld, je leest het goed want alsof de duivel er mee speelt, ook bij KPN heeft men nog lang niet alles op een rijtje.
Mijn ordertje was om 1 of andere reden niet goed door gecommuniceerd en ergens halverwege een UTP-kabeltje blijven hangen. Maar mijn order zou nu met enige voorrang door het systeem gesluisd worden zo had men beloofd. Nou, dat bleef bij beloven want toen ik 29 september op “MijnKPN” wilde kijken of er al een nieuwe leveringsdatum te zien was, zag ik van alles behalve “MijnKPN”. Ik kon simpelweg niet meer inloggen.
Omdat ik wel wilde weten wat er nu gaande was ben ik maar weer gaan bellen. Ik kan je zeggen dat het telefoontje erg verhelderend was. Er stond namelijk helemaal geen order meer achter mijn naam. Als ik dus niet achter mijn aansluiting aan gezeten zou hebben, zat ik met Sint Juttemus nog te wachten op mijn aansluiting. “Maar ik kan er wel een order aan hangen hoor”, zei de vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn. “Nou weet je wat, doe jij dat maar eens lekker niet”…. Aufsaltzen met die hap!!!
Ik moet zeggen dat Ziggo mij sinds de nieuwe modem er staat, een hele stabiele internetverbinding geboden heeft die het tot afgelopen vrijdag ook gedaan heeft. Het volgende telefoontje a 10 eurocent per minuut ging dus naar Ziggo. Zonder al te veel problemen kon de opzegging teruggedraaid worden al was dat voor de internetverbinding helaas te laat. Internet heb ik dus nog niet maar TV blijft het gewoon doen. Men heeft het dus aardig verprutst bij KPNot InterNot….