Categorie: Het leven

Luiheid, daar hebben we allemaal wel eens last van, vooral als je gestoken bent door de luiwammes….. Maar in uitzonderlijke gevallen heeft het allemaal een net iets andere oorzaak. De laatste jaren was ik niet 1 van de fitste en dat kwam door slaapapneu. Bij een eerder onderzoek kwam dit al eens naar voren maar het aantal zogenaamde ademstops was onvoldoende om verder actie te ondernemen. Dat ik er last van had was echter wel duidelijk want ’s morgens op tijd op was garantie voor een algehele powernap van een uur of 3 in de middag. Rond 12:30 zat ik dan al te knikkebollen op de bank.

Op zich was er wel mee te leven maar verdere actie bleef uit. Totdat je wederhelft 6 van de 7 nachten besluit om op het logeerbed te gaan slapen omdat je in 1 nacht het halve grebbebos omzaagt… Dus we gingen wederom naar de KNO-arts om ditmaal te bekijken of er iets aan mijn snurken gedaan kan worden. Met een camera in mijn keel, een slaaponderzoek met neuro-sensoren op je hoofd en een narcose-slaap verder en de conclusie was duidelijk. Nu had ik wél teveel ademstops tijdens het slapen. Is dat dan gevaarlijk? Jazeker wel, als ze te lang duren kan je te weinig zuurstof in je hersenen krijgen en als je overdag te moe bent zou je bijvoorbeeld tijdens het werk of het autorijden in slaap kunnen vallen.

Na het laatste onderzoek stond een telefonisch consult met mijn KNO-arts op het programma. Dokter Wilbert Boek van het Ziekenhuis Gelderse Vallei (ZGV)… een no-nonsens recht-door-zee-man. Het aantal ademstops was inderdaad te hoog…. en eigenlijk moet u aan een apneu-apparaat. Hiermee wordt de beademing geholpen en neemt het aantal stops af. Maar, zo zegt Boek, u bent te dik. En dat zei meneer Boek niet 1 maal maar misschien wel 15 maal waarbij ik het best irritant begon te vinden. Zo irritant dat ik me echt met moeite kon bedwingen om niet rigoureus de verbinding te verbreken. Maar niets van dat alles, de irritatie sloeg om in motivatie. Met mijn 103kg schoon aan de haak (106 in het ZGV) begon ik met lijnen.

Bloed
Ondertussen had ik ook mijn jaarlijkse APK-keuring bij de cardioloog achter de rug. In het bijbehorende bloedonderzoek kwam naar voren dat de waarde van Triglyceride met 6,4 mmol/L veel te hoog was. Op het eerste gezicht zal het je niet zoveel zeggen maar als je bedenkt dat er mogelijk aderverkalking, hart- en vaatziekten en alvleesklier ontsteking door kan ontstaan kan je wel begrijpen dat het voor een hartpatient als ik niet heel fijn over komt. Ik geraakte dus bij de internist en de vriendelijke vrouw was zeer gesteld met mijn voornemen om af te vallen.

Doel en resultaat
In april van dit jaar begon ik aan de enorme uitdaging om van 103kg af te vallen naar 80kg. Niet zo heel moeilijk als je weet dat je met 2x uit eten in de week en de nodige vette happen op het werk wel weet waar de kilo’s vandaan komen. Vandaan komen ja…. maar om ze er weer af te krijgen is een stuk lastiger en met alleen niet meer uit eten en geen vette hap kom je er niet. Geen suiker, crackers en minimale hoeveelheid avondeten gecombineerd met dagelijks minimaal 10km wandelen en fietsen ging het afvallen toch wel vrij vlotjes.

Succes
Mijn eerst volgende afspraak met Dokter Boek was in real-life. Het was een mooie dag. Ik kon de dokter namelijk melden dat ik 10kg afgevallen was, het slapen beter ging en er niet meer uitgeweken hoefde te worden naar een logeerbed. De dokter was oprecht trots op mij. Aan de hand van gegevens die komen vanaf mijn i-Watch kon ik de dokter laten zien dat de kwaliteit van slapen sterk verbeterd was. De afbeelding hierboven geeft hier een mooi beeld van. Er werd een nieuwe afspraak gemaakt met de belofte dat ik nog eens 10kg zou afvallen. Als dat gerealiseerd zou worden kon ik volgens Boek rekenen op een nieuw onderzoek om echt uit te sluiten dat ik nog slaap-apneu zou hebben. De motivatie was dus wederom hoog!

Goed bloed
Ook stond er een bezoek aan de internist op het programma. Hiervoor was een nieuw bloedonderzoek nodig. De uitslagen waren (wederom) ver boven verwachting. Mijn Triglyceride waarde was gedaald van 6,4mmol/ltr naar 1,8mmol/ltr. Een supergoed resultaat volgens de internist en volledig op eigen kracht gerealiseerd. Voor wat betreft mijn bloedwaardes was het behandeltraject met succes afgesloten.

Eindconclusie
De laatste afspraak met dokter Boek was aanstaande maar de beoogde -10kg was (nog) niet gehaald, ik was blijven steken op -6kg. Dat was iets waar ik zelf meer teleurgesteld in was dan dokter Boek. Ik liet hem het verloop in slaapverstoringen zien, vertelde hem dat ik ’s middags niet meer sliep en mijn algehele gesteldheid zeer sterk verbeterd was. Hij was bovenverwachting enthousiast en complimenteus. Hij stelde ook voor om verdere onderzoeken op te schorten omdat het in zijn ogen geen meerwaarde meer had. Hij was er stellig van overtuigd dat ik geen hulp bij ademhalen nodig had en iedere kg die ik nu nog af zou vallen een bonus zou zijn. Hij was oprecht trots op het behaalde resultaat.

Afvallen loont dus. Voor mij heeft de gewichtsafname van 103kg naar 86kg een meer dan positieve uitwerking op mijn slapen gehad. Vergis je niet, slapen is echt belangrijk!

 

Enkele weken geleden heb ik besloten om het vooral wat rustiger aan te doen. Na een glans-carrière van ruim 29 jaar in de fotografie (naast 36 jaar vast dienstverband in de ploegendienst in de papierindustrie) is het mooi geweest en hang ik mijn camera’s aan de wilgen.

Het is een bewogen tijd geweest met ontzettend veel goed en minder goede herinneringen. Werkelijk alles heb ik door het oculair van mijn camera gezien. Winst en verlies, geboorte en dood, opening en sluiting, dammen/schaken en auto/motorsport, schrille contrasten in alle opzichten.

Maar de wereld in de persfotografie is veranderd. De mobiele telefoons winnen het qua snelheid steeds meer en als Landelijke Politie Perskaart-houder ben je al lang niet meer bijzonder. De AVG-wetgeving maakt het er al fotograaf van hard nieuws ook al niet leuker op nu het doorgeven van adressen via P2000 ook steeds schaarser wordt. Ook kom je al snel in de problemen als je mensen n het openbaar fotografeert en in nieuws publiceert.

Nee, mijn tijd zit er op. De fotocamera’s hangen uiteraard al lang niet meer aan de wilgen. Ze komen nu alleen nog voor leuke dingen uit de tas. Zo heb ik sinds jaren weer een abonnement voor Ouwehand. 1 of 2 keer in de week beestjes kijken en klikken…. zonder de druk om te moeten presteren. Op verzoek zal ik ook nog wel eens wat voor verenigingen doen maar dan zonder druk en met een biertje voor de dorst. Wel houd ik me nu het recht voor om ook nee te kunnen zeggen, iets wat ik de afgelopen jaren maar weinig deed.

De komende tijd zal ik hier wat van mijn nieuws-ervaringen met jullie delen. Stay tuned for more!

Het zit niet altijd mee in het leven en zo hebben we dus altijd wel wat. Dat kan variëren van een een gestoten teen, gebroken vinger tot een ontstoken blinde darm en soms nog erger. Ik ging zo’n 5 jaar geleden voor 1 van de hoofdprijzen nl. een nieuwe hartklep. Het was voor velen even schrikken maar het is goed gekomen en met een levensduur van de klep van 50 jaar…. oud worden doen we er wel mee.

APK
Eens per jaar mag ik voor controle naar het ziekenhuis. Ik mag dan op visite bij Marie Claire van Dijk – le Cocq d’Armandville, thans cardioloog aan het Gelderse Vallei Ziekenhuis in Ede. Ieder jaar gaat daar een klein onderzoekje aan vooraf. Sowieso wordt dan de bloeddruk gemeten maar het ene jaar maken ze een echo van mijn hart en het andere jaar een ECG. Na de onderzoekjes schuif ik m’n benen even onder de tafel bij Marie Claire en bespreken we het afgelopen jaar in vogelvlucht. “Hoe gaat het? Ja, het gaat prima! Oké, tot volgend jaar!”, soms kan dat heel kort maar dat gaat niet altijd zo.

ECG
Dit jaar kreeg ik een ECG. Niets bijzonder op te zien en zoals altijd was Marie er weer snel klaar mee….. dacht ze. Dit keer had ik mijn eigen ECG meegebracht. 1 van de legio mogelijkheden van een iWatch…. je kan zelf een ECG maken. De ECG hierboven heb ik gemaakt terwijl ik op bed lag. Nee, niks spannends, gewoon geheel ontspannen op mijn linker zij. En precies die houding kan bij sommigen van ons er voor zorgen dat het hart een huppeltje maakt. Voor de goede orde: de kleine piek is een gewone hartslag en de grote slinger is dat niet….. Als je op je rechter zij gaat liggen is het vaak al verdwenen. Toch wilde ik hiervan met mijne weten en dus legde ik de ECG voor aan Marie.

Bougies
Wat blijkt, ons hart is voorzien van meerdere zenuwen die het hart prikkelen om de pomp-actie te doen zoals op bovenstaande schets te zien is. Boven in het hart zit de hoofd-bougie en die stimuleert het hart tussen de 60 en 100x per minuut. De verschillende zenuwen hebben ook een eigen ritme en nemen af in frequentie tot de laatste die 30 slagen per minuut genereert. Mocht de hoofd-bougie er mee stoppen dan gaat de bougie met 50 slagen per minuut verder en dit gaat net zo ver tot er geen bougies meer zijn. Dus als de 30 slagen-per-minuut-bougie er mee stopt gaat het niet helemaal goed met je.

Huppeltje
De zwarte dikke streep onder de letters LK is mijn nieuwe hartklep. Het plaatsen daarvan is niet alleen voor mij maar ook voor mijn hart een flinke ingreep geweest. Ergens zelfs zo flink dat 1 van mijn reserve bougies nu af en toe al bij springt als dat niet nodig is. Die extra slag voelt erg vreemd maar kan niet zoveel kwaad. “Zie het als extra service”, was de boodschap.

Tikken, en wat als hij het niet meer doet?
Uiteraard is het voor een ieder van ons van belang dat het hart blijft tikken. 1 van de bijkomstigheden van mijn nieuwe hartklep is dat je hem echt hoort tikken. Als je dichtbij luistert hoor je daadwerkelijk de metaalachtige tik. Ik ben sinds mijn operatie ook onder controle bij de Trombosedienst. Om te voorkomen dat er zich stolsels afzetten op de klep moet mijn anti-stollingswaarde wat hoger liggen dan die van de gemiddelde mens zodat de klep netjes “schoon” blijft. Marie had nog wel een tip: “als je het tikken niet meer hoort dan kan je beter even bellen”. Het klinkt als een rare tip maar voor mij zou het kunnen betekenen dat er afzettingen op mijn klep zitten en dan sluit hij niet meer goed af…. Iets waar de oude klep ook al last van had en sommigen van ons weten maar al te goed wat er dan gebeurt…

Al met al gewoon weer een geruststellende ontmoeting en we nemen weer afscheid voor een jaar…. Dag Marie Claire van Dijk – le Cocq d’Armandville!