Auteur: Peter

Ik zou het niet weten
Geplaatst op

“Dat verklaar en beloof ik”

De beëdiging in de gemeenteraad wordt beklonken met de zin: “dat verklaar en beloof ik”. Nou wordt dat niet altijd zo benoemd maar toezeggingen zijn ook een soort van : “dat verklaar en beloof ik”. … het klinkt alleen iets anders. De uitvoering laat nog wel eens op zich wachten en van sommige beloftes twijfel ik dan echt of het wel goed gaat komen.

Wat mij nou zo onderhand aardig aan het denken heeft gezet is de grootse veranderingen aan de Nieuwe Veenendaalseweg in Rhenen. Even leek het erop dat er spoedig begonnen zou worden toen de varkensruggen uit het wegdek verdwenen. De verdwijning van de afscheiding tussen fietspad en hoofdrijbaan maakte het er echter niet veiliger op. De snelheid naar beneden én naar boven nam alleen maar toe. Ook de voorgenomen tussenoplossing om de snelheid op de Nieuwe Veenendaalseweg te verlagen, door de kruisingen gelijkwaardig te maken, blijft uit waardoor de Nieuwe Veenendaalseweg alleen maar gevaarlijker is geworden. Volgens de verantwoordelijke wethouder zou de Nieuwe Veenendaalseweg in het 3e kwartaal van 2022 op de schop gaan zo “verklaarde en beloofde hij”. De wegwerkzaamheden lijken zich echter op te gaan stapelen in Rhenen. Inmiddels zijn de eerste plannen voor de Paardenveld al weer bedacht en staat ook de Achterbergse-straatweg op de nominatie om opnieuw ingericht te worden. Of dit alles in de huidige regeerperiode gerealiseerd gaat worden….. wat denkt u zelf?

Rhenen, 14 maart 2004. Jachthaven in Rhenen. Fotograaf: Peter Kuhl.

Een ander twijfelachtig project in Rhenen is de passantenhaven. Het plan is inmiddels gereduceerd van een fantastisch idee naar een schamele vernieuwing van de aanlegsteiger waar zelfs nu nog de Stichting Werkgroep Milieubeheer Rhenen de kont voor tegen de krib wil gaan gooien. Een stichting die zo ongeveer overal wel wat over de zeuren heeft en er niet voor schroomt om zelfs de groen/gele wipkip in de strijd te gooien om te voorkomen dat Rhenen op recreatief gebied floreert. Het liefst zou men met een kwast en groene verf de hele gemeente Rhenen weer groen schilderen. Er is geen enkele wethouder die zijn vingers durft te branden aan een zeer groots opgezet plan om Rhenen ook met een mooie jachthaven op de kaart te zetten. De veerwei is er groot genoeg voor….. maar met het Utrechts Landschap als buur zal het er waarschijnlijk niet van komen. Een mooie grote binnendijkse jachthaven met een zwem/vis/surf-vijver en een mooi stukje strand zal er dus niet komen en dus zwemmen we met z’n allen gewoon in de Nederrijn met alle risico’s van dien.

Elst, 30 april 2021. DAMKRO-terrein. Fotograaf: Peter Kuhl.

De vraag is ook hoeveel bedenkelijke vastgoed-verkopen de gemeente nog gaat doen. Met de foutieve verkoop van de oude brandweerkazerne zou je toch denken dat men een lesje geleerd heeft maar nee, de verkoop van het dorpshuis in Elst mag ook weer over. Met het laatste blijft de broodnodige realisatie van woonruimte op de plank liggen. Maar hoe staat het eigenlijk met DAMKRO-terrein in Elst. De laatste “verklaar en beloof ik” dateert van 23 maart 2021 en in het betreffende bericht op de website van de gemeente Rhenen kunt u terecht bij Jan Scheffer Vastgoed voor meer informatie. Nou ik “verklaar en beloof” u dat de hyperlink op de website van de gemeente Rhenen u niet veel zal opleveren.

Rhenen, 12 mei 2021. Zonnepark. Fotograaf: Peter Kuhl.

Zullen we het maar niet hebben over de voorgenomen plannen om zonnepanelen te plaatsen achter industrieterrein Remmerden? Dat doet namelijk niemand dus ik ook maar niet.

Geplaatst op

Stiekem fotograferen

Enkele jaren heb ik als fotograaf mogen ruiken aan het exclusieve wereldje van de autosport. In de beginjaren kon het allemaal niet op en in de team-hospitalitys was het goed vertoeven. De coureurs die ik volgde zorgden wel dat ik niets tekort kwam in een race-weekend.

In 2007 en 2008 werden de vroegere Marlboro Masters op het circuit van Zolder in België verreden. Samen met mijn al jarenlange partner in crime, Marc Koot, was het ook dit keer onze taak om wat locale matadoren vast te leggen voor betalende media. Het weer was meer dan uitstekend en de hoge temperaturen konden we trotseren met drankjes van 1 van de teams.

Op het circuit werd reclame gemaakt voor de Champ Cars. Een Amerikaanse race-klasse die ook in Europa een aantal rondes in het kampioenschap zou rijden. De schaars geklede dames werd in onze hospitality wat te drinken aangeboden en dat gaf ons fotografen mooi de gelegenheid om er wat plaatjes van te maken. Niets vermoedend poseerde de beide dames gewillig voor onze camera. Het is echter maar goed dat men nooit is komen kijken wat het resultaat was. De bovenstaande foto was namelijk het enige dat ik zag door de zoeker van de camera waar op dat moment een 500mm lens voor zat.  Tegenwoordig moet je hier voorzichtig mee zijn want laten we wel zijn…. groot of klein, nep of echt, man of vrouw…..de teleurstelling is extra groot als het uiteindelijk niet is wat jij denkt.

De Masters van 2007 werden overigens gewonnen door Nico Hülkenberg die heden ten dagen nog steeds actief is in de formule 1.

Zolder (B), 05 augustus 2007. Master op Zolder. Fotograaf: Peter Kuhl.
Geplaatst op

Foto-VUT

Enkele weken geleden heb ik besloten om het vooral wat rustiger aan te doen. Na een glans-carrière van ruim 29 jaar in de fotografie (naast 36 jaar vast dienstverband in de ploegendienst in de papierindustrie) is het mooi geweest en hang ik mijn camera’s aan de wilgen.

Het is een bewogen tijd geweest met ontzettend veel goed en minder goede herinneringen. Werkelijk alles heb ik door het oculair van mijn camera gezien. Winst en verlies, geboorte en dood, opening en sluiting, dammen/schaken en auto/motorsport, schrille contrasten in alle opzichten.

Maar de wereld in de persfotografie is veranderd. De mobiele telefoons winnen het qua snelheid steeds meer en als Landelijke Politie Perskaart-houder ben je al lang niet meer bijzonder. De AVG-wetgeving maakt het er al fotograaf van hard nieuws ook al niet leuker op nu het doorgeven van adressen via P2000 ook steeds schaarser wordt. Ook kom je al snel in de problemen als je mensen n het openbaar fotografeert en in nieuws publiceert.

Nee, mijn tijd zit er op. De fotocamera’s hangen uiteraard al lang niet meer aan de wilgen. Ze komen nu alleen nog voor leuke dingen uit de tas. Zo heb ik sinds jaren weer een abonnement voor Ouwehand. 1 of 2 keer in de week beestjes kijken en klikken…. zonder de druk om te moeten presteren. Op verzoek zal ik ook nog wel eens wat voor verenigingen doen maar dan zonder druk en met een biertje voor de dorst. Wel houd ik me nu het recht voor om ook nee te kunnen zeggen, iets wat ik de afgelopen jaren maar weinig deed.

De komende tijd zal ik hier wat van mijn nieuws-ervaringen met jullie delen. Stay tuned for more!

Geplaatst op

De beste brug

Al sinds jaar en dag is Rhenen en omstreken in de ban van de Rijnbrug. Diverse gemeenteraden hebben zich al over de problemen rondom het viaduct en de Rijnbrug gebogen maar tot op heden is er niets aan de situatie veranderd. De provincies Gelderland en Utrecht neigen naar een verdubbeling van het aantal rijbanen om het verkeersaanbod beter te kunnen verwerken. In de week van 2 tot 12 juni was er groot onderhoud aan de Lijnweg tussen het viaduct en de kruisig met de Achterbergsestraatweg.  Ondanks de diverse omleidingsroutes was het fileleed niet te overzien. Het schrille contrast werd pas echt duidelijk toen de kruising voor de Rijnbrug op de schop ging. De immense verkeersstilte was meer dan welkom. Dat ik 3 dagen van razende machines wakker gelegen heb laat ik dan maar even buiten beschouwing. Maar met de 3 dagen volledige afsluiting van de Rijnbrug begon ook pas echt de klaagzang van menig brug gebruiker. 3 dagen omrijden of met de pont…. wat een drama waarbij ik moet zeggen dat ik de pontbazen het extraatje van harte gun. Maar als iedereen maar lang genoeg blijft zeuren en er echt een nieuwe brug op de huidige plek zal komen, lopen de pontbazen pas echt binnen…. of denkt men dat die nieuwe brug er ook in 3 dagen zal liggen?

Dat de verbreding van de Rijnbrug verbetering in de verkeerssituatie zal brengen is zeer bedenkelijk. Er is 1 obstakel dat de gehele verbetering van de doorstroming teniet zal gaan doen en dat is het viaduct. Het is onmogelijk om met 4 banen breed onder het viaduct door te gaan. Deze flessenhals zal dus altijd voor problemen blijven zorgen, wat men ook voor moois verzint met de brug. De bredere Rijnbrug zal een aanzuigende werking hebben op doorgaand verkeer waardoor het verkeersaanbod alleen nog maar zal toenemen en daarmee ook de overlast.

Er is maar 1 echte oplossing voor dit alles, de A30 doortrekken om zo een vaste verbinding tussen de A1/A12 en de A15 te verkrijgen. Voor het verlies van groen en natuurgebied in het binnenveld offeren we dan de Rijnbrug in Rhenen op en dan zien de uiterwaarden er over een paar jaar net zo uit als de bovenstaande foto. Ik droom nu al van de rust….. de hertjes in de uiterwaarden…. de file-loze Zwarteweg….

Geplaatst op

De binnen-lade

Het begon als een hersenkronkel en liep uit op een forse verbouwing met als resultaat een schitterend nieuwe keuken en een complete metamorfose van mijn woonkamer.

Het ontwerp van de keuken was al best een opgave. Deze moest over de ontbrekende plavuizen vallen en genoeg ruimte bieden om het gemis van de bovenkastjes op te heffen. Dat alles resulteerde in een keuken die als ‘zeer groot’ geclassificeerd kon worden door de Keukenconcurrent.

Veel van het werk heb ik zelf uitgevoerd en wat ik niet alleen kon, is samen met mijn hele handige buurman gedaan. Het sloopwerk, de elektra, de verlichting, het water, de riolering en de verwarming…. En met een helpende hand van de buurman uiteindelijk het dubbele plafond en de plaatsing van de keuken. Eigenlijk is de hele verbouwing perfect verlopen al zeg ik het zelf.

Toch was er een klein minpuntje. In 1 van de ladeblokken ontbrak een binnenlade. Voor de rest was er niets op- of aan- te merken op de keuken. Even bellen met de klantenservice en dan komt het wel goed…. dacht ik…. De aller vriendelijkste medewerkster snapte direct het probleem en tot op de levering van de lade ging het goed. Natuurlijk moet de Keukenconcurrent de lade ook even plaatsen….. Daar dacht de dame toch anders over. Omdat ik ervoor gekozen had om de keuken zelf te plaatsen had ik volgens de dame geen recht op de plaatsing van de lade. Hierna ontspoorde het telefoongesprek want de dame en ik stonden lijnrecht tegenover elkaar. Het kan niet zo zijn dat ik verantwoordelijk ben voor het plaatsen van een lade die er vanaf de fabriek al in had moeten zitten. Het voelde een beetje als het kopen van een auto op 3 wielen waarvan het vierde wiel in de kofferbak lag en die ik er dan zelf onder moest zetten. “Kom de lade maar brengen en als deze niet geplaatst wordt ga ik verdere stappen ondernemen maar met jou in ieder geval niet verder meer in discussie”, was de slotconclusie.

Een mooie mail naar de klantenservice en de verkoper van de keuken in Veenendaal, waarin ik de betrokken partijen in gebreke heb gesteld en vervolgactie heb aangekondigd was genoeg om terug gebeld te worden door wederom een alleraardigst vrouwtje van de klantenservice. Excuses werden gemaakt en tussen neus en lippen door vertelde de dame dat de vorige medewerkster inmiddels ontslagen was… Er werd een afspraak gemaakt voor een bezoek van een monteur en de lade zou geplaatst worden.

Vandaag was het dan eindelijk zover, de lade is geplaatst en nu is mijn keuken echt helemaal af. Of ik nog een review ga schrijven weet ik niet…. hopelijk doet Google zijn werk en wordt dit stukje eerder gevonden 😉

Geplaatst op

Vuurwerkslachtoffer

Een knal…. een gil….. drama alom…. wederom een slachtoffer van zwaar illegaal vuurwerk. De trieste aanblik van de grote schade die het stuk vuurwerk heeft aangericht schijnt weinig indruk te maken. Een tipje voor de veroorzaker van het leed op bovenstaande foto: “als je dan zo’n held bent, hou dan de volgende keer met je hand het vuurwerk tegen het verkeersbord”.

Oud & Nieuw, het is één van de weinige momenten waarop ik echt gebruik maak van mijn Politie Perskaart (kaart, hesje en rellenkaart) want ook dit keer was er weer een inzet van de Mobiele Eenheid nodig om de orde in Achterberg te herstellen. Slechts 1 ‘Cobra 6’ richting de brandweer was genoeg om de “festiviteiten” vroegtijdig te beëindigen. Ik weet niet hoe het feest er leuker van wordt maar kennelijk hoort daar het verbranden van al je grof huishoudelijk afval bij en is het de uitgelezen manier om van je oude autobanden af te komen in plaats van te betalen als je ze af moet voeren.

De 19 jarige Rhenenaar die de bermbom naar de brandweer gooide zal zich binnenkort voor de rechter moeten verantwoorden voor zijn daden en zal dan hoogstwaarschijnlijk een weekje of wat bij de plantsoenendienst mogen melden voor zijn taakstraf. Drie jaar solitaire opsluiting is in mijn ogen een meer passende straf. Schoffelen maakt geen indruk op dit soort mensen.

Ik ben absoluut een liefhebber van vuurwerk en ik vind het afschaffen ervan geen goed idee. Oke, er is overlast maar op 365 dagen vind ik dit acceptabel. Ik heb het dan wel over het ‘normaal afsteken van vuurwerk’. Alle randzaken zoals schade aan andermans eigendom hebben in mijn over niets te maken met een feestje en als dat de reden is waarom we geen vuurwerk meer af mogen steken dan begin ik toch echt te twijfelen….

Geplaatst op

De puinhoop van Eneco

De energieprijzen….. het alles bepalende gespreksonderwerp tijdens werk, sport, in de kroeg, bij de bakker en op de verjaardag van je schoonmoeder. Onheilspellende berichten in de media zorgen voor grote angsten. De energieprijzen schieten door meerdere factoren door het plafond en ook de consumenten gaan fors meer betalen.

Tariefverhoging en de Eneco-app
Eneco en andere energiemaatschappijen kondigden een flinke verhoging aan maar werden daarbij op de vingers getikt omdat de ingangstermijn te kort zou zijn. Onder grote druk zwichten de maatschappijen en men ging schoorvoetend over op een ingangstermijn van 30 dagen. Vandaag is het dan eindelijk zover, mijn verhoging is ingegaan. Nu ligt mijn verbruik niet zo schrikbarend hoog dus erg bang ben ik er niet voor of….. Na het openen van de app zie ik tot mijn verbazing een maandverbruik dat alle verwachtingen te boven gaat. De grappenmakers van Eneco hebben voor het gemak mijn gehele maandverbruik van oktober maar even vermenigvuldigd met de nieuwe tarieven. Mijn vertrouwde maandbedrag van €26,72 is in 1 klap veranderd naar €96,25!  Mijn tip, maak schermafdrukjes en bewaar deze goed. De app is dan misschien niet zo slim als de gebruiker, als Eneco zelf ook niet zo slim is kost dat serieus geld…. als je namelijk iets verder kijkt is heel 2022 verrekend met de nieuwe tarieven!

De waarheid
Maar hoe zit dat nou eigenlijk met die energietarieven? Kijk eens op deze site, https://www.energiemarktinformatie.nl/. Hier vind je de actuele energieprijzen zoals deze op de energiemarkt gelden. In het onderstaande staatje zie je de stroomprijzen van 23 en 24 oktober in MWh met de daarbij behorende prijzen:
Dit zijn de prijzen per uur. Gemiddeld is dit voor 24 oktober €77,91 per megawattuur. Even terug rekenen naar onze eigen meterkast….dat is €0,07 per kilowattuur!

Ook voor gas is er zo’n staartje op te vragen.
Hier is het omrekenen iets ingewikkelder. Voor het omrekenen van MWH naar M3 moet je de MWH delen door 0,00976944, 1 MWH is dan 102,36M3. 102,36M3 gas kost volgens dit staartje maximaal €19,17. Dat is €0,174 per M3!

Mijn nieuwe contractprijzen zijn nu €0,84 voor 1 kWh en €3,39 voor 1 M3 gas maar als u nog snapt waarom we zoveel moeten betalen dan snap ik het ook!

Geplaatst op

De echte turk?

Turkije, je mag er wat van vinden maar ik ga er nog steeds graag op vakantie. Met een euro ben je de koning te rijk en de vriendelijkheid van de mensen is daar ongekend. Of…. Toch tref je zo af en toe een verschrikkelijke hufter tussen al die mensen die je wel op handen dragen…. Zo hadden wij een transfer van het vliegveld naar ons hotel. Nu hadden wij niet een alledaags hotel maar eentje zonder ultra-all-inclusive en niet direct aan het strand. Nee, dit keer zaten we in het hartje van Antalya wat maakte dat wij de enige in het busje waren.

Op zich verliep alles voorspoedig, zonder vliegveldstress en binnen no-time zaten we in het busje naar het hotel. De joviale chauffeur voorzag ons van alle gemakken en toonde ons de minibar. Water! daar waren we wel aan toe dus namen we een flesje. De reis naar ons hotel was kort, het grote voordeel van je verblijf in Antalya. Eenmaal bij het hotel aangekomen werden onze koffers uitgeladen en kwam het moment van afscheid van onze chauffeur. Ik wilde voor het flesje water betalen en de man wat fooi geven. Het flesje water kost doorgaans niet meer dan 50 eurocent en dus dacht ik er goed aan te doen om de man 4 euro te geven, 2 muntjes van 2 euro. Met dezelfde gang krijg ik de muntjes weer terug. “No good money, no good money”, riep de chauffeur. Huh? “No good money!!”, waarop de chauffeur zijn portemonnee opende en mij verschillende eurobiljetten toonde. Ik geef hem nogmaals de 2 muntjes waarop hij wederom zegt: “No good money, no good money!”. Weer geeft hij de muntjes terug waarop ik hem zeg: “you can change this money yourselve!”. Ik ben ineens helemaal klaar met de man, kijk hem aan en zeg: “No good money?”….. en vervolgens geef ik hem nog maar 1(!) muntje van 2 euro. Boos foeterend gooit de chauffeur ons het 2 euro muntje voor de voeten loopt de chauffeur weg. Ik raap het muntje op en loop door, “dan niet”.

De volgende dag lopen we door een winkelstraatje en zien een zwerver liggen. Ik voel in mijn zak, pak de 2 euro en geeft hem die. De zwerver bedankt mij meermaals en als we verder lopen zeg ik: “zo die kan naar de MAC”. Als we even later terug komen zit de zwerver te genieten van een flink broodje döner. Als hij me ziet houd hij het broodje omhoog en dankt me nogmaals.

In Turkije draait alles om fooi. Vooral de taxichauffeurs zijn er blij mee. Zo treffen we op een dag een heel oud mannetje. Ik raak met hem in gesprek althans, nadat ik mijn hele Turkse woordenschat op hem losgelaten heb (dat zijn er ongeveer 8) schakelen we over op de telefoon met ‘Google-translate’. Prima manier om de taalbarrière te overbruggen. De beste man is al met pensioen maar moet rond komen van 800 euro per maand. Dus rijdt hij nog in een taxi, zo’n 16 tot 18 uur per dag! Daarvoor krijgt hij 300 Turkse lira’s, omgerekend ongeveer 16 euro. We praten nog wat en als we op onze bestemming zijn geef ik de man 50 Turkse lira’s fooi. Nou vind ik kussen met oude mannetjes wat ver gaan maar als het aan de man had gelegen had hij het gedaan, zo dankbaar was hij. Zo kan het dus ook.

Wat er mis gegaan is met de eerste chauffeur weet ik niet…. misschien kwam het omdat hij in een Mercedes reed?

Geplaatst op

Kruis

Kruis…. een woord met vele betekenissen. De meest voorkomende is wel de geloof gerelateerde versie die het kruis symboliseert waaraan Jezus Christus ooit gestorven is. Uiteraard zijn daar ook weer diverse vormen van te bedenken.

Een anders soort kruis is het kruis dat je boven de weg ziet als een weg afgesloten is voor verkeer. Anders dan bij een geloof gerelateerd kruis weet men dit kruis wel veelvuldig te negeren.

Dan hebben we nog het kruis dat we allemaal hebben. Ons kruis. Ook dat kruis kent vele vormen maar uiteindelijk maar twee varianten. Tegenwoordig is het menselijk kruis een beetje in de ban want voor je het weet ga je over de grens en we weten allemaal wat daar van komt.

Op de Zwarteweg hebben we twee hele speciale kruizen. Deze kruizen zijn op de weg geschilderd en liggen daar niet voor niets. Deze kruizen moeten ervoor zorgen dat wij als bewoners van de Zwarteweg eenvoudig onze straat in kunnen rijden als het weer eens vast staat rondom het viaduct en zijn roemruchte verkeerslichten. Ook bij het verlaten van onze inrit kunnen deze kruizen ons helpen.

Niks aan het handje zou je zeggen, een mooie oplossing om problemen te voorkomen. Niets is minder waar. Ook vandaag weer stond ik klaar om onze inrit te verlaten maar werd ik daarbij gehinderd door een dame die het nodig vond om toch lekker eigenwijs aan te sluiten achter de laatste auto in de rij. Ik deed een klein vriendschappelijk toetje maar het enige dat ik ervoor terug kreeg was een arrogant vragende blik en een soort van Italiaans gebaar van “watte moette jij noe, ouleh”… oh nee, dat laatste is geen Italiaans. Met mijn handen maak en een kruis en nog steeds is mevrouw niet heel erg onder de indruk. Ze had de auto makkelijk een stukje terug kunnen laten lopen want ze was nog steeds de laatste in de rij maar nee, wederom het gebaar van “watte moette jij noe?”…. Nogmaals maak ik een kruis met mijn handen en wijs daarna op de weg….  Het licht springt op groen en weg is de dame.

Ik zou er een dagtaak aan kunnen hebben als ik iedere auto zou moeten fotograferen die op de kruizen stil komt te staan door onvoldoende vooruitziend verkeersinzicht. Ik ben de beroerdste niet en geniet vaak van de paniekering op de gezichten als de automobilist erachter komt dat die grote zwarte auto linksaf wil slaan en ze op dat moment vol op het kruis staan. Ik zet de auto dan vaak zo dicht mogelijk bij de auto op het kruis, puur uit leedvermaak. Lief zwaai ik nog even als ze de weg vrij maken….

Geplaatst op

Irritatiefactortje(s)

Zo eens in de zoveel tijd loopt bij mij het emmertje van verkeersirritaties over. De doorgaans kleine dingetjes vormen samen een grote bron van frustratie. De verloedering van de samenleving speelt daarbij een flinke rol. Wie herinnert zich niet alle knipperende mede-weggebruikers die je ziet als één van je koplampen stuk is. Vroeger wist je zo dat er iets mis was en na de derde knipperende auto stond je een lampje te wisselen.

Dat knipperen doen we tegenwoordig niet meer. Sterker nog, oom agent lijkt het niet eens meer te boeien want vaak genoeg zie ik die gewoon door rijden als ze een tegenligger hebben die maar 1 koplamp heeft. We vinden het met z’n allen vrij normaal dat je auto knipoogt. Het lijkt ook wel alsof het ons geen ruk interesseert of het licht het nou doet of niet. In sommige gevallen doen we zelfs niet eens de moeite om te kijken of we het licht wel aan hebben. Fancy ledverlichting, de zogenaamde dag-rij-verlichting, geeft vaak zoveel licht in het donker dat het lijkt alsof je de lampen aan hebt. Dat je achterverlichting helemaal uit is boeit schijnbaar niemand. Leuker nog is dit bij mist overdag…. Gebrek aan kennis, geen weet van de betekenis van al die gekleurde lampjes in je dashboard. Voor de liefhebbers, dat blauwe lampje in je dashboard betekent: “mijn tegemoet komend verkeer ziet geen donder meer”….

Met het mooie weer komen de wielrenners ook weer uit hun ei. Er is al veel gezegd over deze speciale beschermde bevolkingsgroep en helaas, is dat niets te veel. Als processierupsen begeven hele meutes zich door het verkeer, daarbij de verkeersregels en de veiligheid van alles, iedereen en vooral zichzelf aan de laars lappend. Tegen het verkeer over een rotonde schieten, langs de verkeerde kant van een vluchtheuvel scheren en het liefst naast elkaar ipv achter elkaar fietsen…. slechts een greep uit de voorbeelden die iedereen wel op kan dreunen. Maar één keer per jaar gaat men echt te ver. Dan wordt de wielerronde Veenendaal – Veenendaal georganiseerd. Eén van de prof-rondes die Nederland rijk is maakt dan zijn opwachting in onze regio. Ook dit jaar gaat dit gesponsorde feestje (of feestje voor de sponsors) weer van start. Maar liefst vier(!) keer een doorkomst over de Grebbeberg…. vier keer een volledige afsluiting van de N225, vier keer met je tanden in het stuur als deze poppenkast jou absoluut slecht uit komt. Eén keer Veenendaal is volgens mij een betere naam voor dit sportieve evenement. Gewoon in Veenendaal blijven als je zo nodig een wielerronde wilt organiseren. Maak er een dolle tijdrit van door alleen Veenendaal, liefst op zondag als er nagenoeg geen overlast veroorzaakt kán worden en val mij er vooral niet mee lastig!

Wie herinnert zich niet zijn eerste rijles? Hoe spannend was dat niet? Respect hoor voor iedere nieuwe automobilist, niks over te klagen en als het dan iets te lang duurt dan hang ik echt niet direct op de toeter. Alle begin is immers moeilijk. Maar er is een groep lessers waar ik toch een beetje problemen mee heb. Er zijn namelijk bepaalde beroepsgroepen die met optische- en geluidssignalen mogen rijden. Denk dan aan brandweer, politie en de ambulancedienst. Maar tegenwoordig zijn dit er veel meer dan je denkt. Huisartsenpost, Rijkswaterstaat, ProRail en boeventransport…. allemaal mogen ze met (blauw)zwaailicht en sirenes door het verkeer. Niks aan het handje als er echt iets is maar ook deze groepen krijgen tegenwoordig rijles op de openbare weg. Gewoon sirenes en zwaailichten aan en gaan met die hap. Maar wat als Henk en Annie geheel in paniek raken en de auto tegen een boom parkeren? Wie gaat die mensen dan uitleggen dat er eigenlijk helemaal geen levensbedreigende situatie was? De bril van Henk in de kreukels en Annie geheel uit de panty gescheurd…. “Nee mevrouw, we waren bezig met een rijvaardigheid-les, niks aan de hand”…. “We hebben gewoon een vooruitziende blik en wisten dat u de auto tegen een boom zou parkeren”….. niet uit te leggen dit en geloof mij, bijna dagelijks komen ze meerdere malen bij mijn huis voorbij.